Pff, hart-stikke heet. Een Tsunami van warmte valt op je zoals deze van het Marktplein van Sint-Niklaas (als je van de Parklaan kwam) in de nu plots weer vermaarde summer of ’76. Of zoals die ene vakantie in Turkije in 2008 waar geen mens het waagde om de onder markttentjes schuilende kramers het plezier van het afbieden te gunnen.
Heerlijk bij tij van vakantie, zalig nietsdoen, laat het zweet maar stromen …
Té warm. Ondragelijk. Dit is niet meer normaal.
Eerlijk? Alarmkreet van de planeet!
Help, ik verbrand. Zal jullie een poepie laten ruiken.
Maar wie snuift de signalen op? Onze politici? Of Jan Modaal, ook mijn schuilnaam als ik weer eens achter het stuur van mijn privé-heilige-koe plof om CO2 uit te stoten.
Langs Vlaanderens wegen.
In Flanders Fields the ozon grows, make way for grave yards rows on rows.
Mond vol over 1918: Last Post, Ieper, nostalgische Britse bedevaarders.
En … willen we ook iets leren van de zomer van 2018?
Vertalingen VP 
Geef een reactie