Wat ik vanmorgen las, is maar een hoofdstuk uit dit spannende en behapbare boek. Het is niet simpel om je de inhoud eigen te maken. Lezen is een begin, onthouden een stap, en opschrijven helpt (me). Dus deel ik met die bedoeling en … “wie-weet?” of er nog iemand dit boek wil lezen. Actie nemen, ik zal je maar voor zijn, is de hoofdzaak en de kerntaak, maar wie kennis heeft zal zeker eerder de kans grijpen om te “doen”, dan zij of hij die onwetend is.
De geschiedenis wordt ten onrechte gezien, door ons, 21e-eeuwse westerlingen, als een lineaire vooruitgang: “met het verstrijken van de tijd wordt alles beter”.
De mens leeft ca. 200.000 jaar op aarde en is pas ca. 2.000 jaar jager-verzamelaar áf.
Van zijn tijd op aarde is hij pas de laatste 5% bezig met landbouw. Deze levenswijze heeft geleid tot nederzettingen, bestuursvormen, bureaucratie en ongelijkheid. Globaal gezien tot veel wroeten en ontbering. Met de industriële revolutie in de 19de eeuw werd er nog een stap gezet naar een manier van leven die de mens centraal stelde en de natuur als een te veroveren bijzaak beschouwde. Er werd technologisch steeds meer mogelijk en het leven werd steeds comfortabeler.
Daarom leeft men hier en nu met een zeer groot vertrouwen in de technologie, die uitvindingen zal doen om de klimaatopwarming op te lossen, “ze vinden wel iets”.
Vandaag is het ook zeer moeilijk om voor te stellen, te aanvaarden dat we aan gerief en gemakkelijk leven moeten inboeten.
Psychologisch gezien is het extra lastig dat de gevolgen van de “global warming” niet voorspelbaar zijn. Enerzijds mag men kettingreacties verwachten; dit betekent wilde, ongecontroleerde, chaotische verandering. Anderzijds is er de mens. Die kan een al dan niet grote wil tonen; een meer of minder slaagrijke technologische capaciteit hebben; een onverschilligheid of juist een vurige politieke invloed ontwikkelen.
Dit alles zal bepalen of de episode “mens-op-aarde” een heel kort leven beschoren zal zijn geweest.
Indien alle ijskappen en gletsjers zouden smelten en de het zeeniveau tientallen meter zou stijgen, zou het aanzicht van de aarde catastrofaal veranderen; de mens zou dan voor een periode van klimaatopwarming hebben gezorgd die een onmenselijk langere tijd (miljoenen jaren) zal heersen op die aarde, dan de episode waarop hij eventjes heeft geleefd.
Het boek kun je niet lezen zonder (toegegeven, voor een groot deel van de 24/7 gewoon verder te leven, dat is menselijk, maar tevens) je af te vragen: wat kan ik hier nu aan doen? (met het accent op alle zeven woorden)
Bovengenoemd boek is uitgegeven bij De Bezige Bij.
Er bestaan bronnen van informatie zoals Grootouders voor het Klimaat of gelijkgestemde initatieven voor alle leeftijden.
Greenpeace is niet-gesubsidieerd door overheid of bedrijven en geeft in haar nieuwsbrieven aanzetten tot deelnemen aan acties, petities.
Klimaatzaak: de rechtzaak tegen de Belgische staat inzake verwaarlozing van zijn onderdanen door onvoldoende klimaatmaatregelen en acties. Je kunt ongeveer de 65.350ste medestander worden.
Er is een Burgerplatform in vele steden, voor mensen die niet kunnen en willen wachten op bedrijven en politiek. Maar zelf het roer in handen willen nemen en voorgenoemde instanties willen sturen.
Dit is een korte opsomming van initiatieven die op mijn pad zijn gekomen. Ik kan niet beweren dat ik deze paden al heb platgelopen, maar de wil is er …. en waar een wil is, is een weg.
Geef een reactie