Aan de overkant hangen de zonneweringen uitgerold, opgetrokken of halfstok.
Het is best een troosteloos gezicht.
Maar dat zullen ze van mij misschien ook zeggen.
Mijn been heeft vannacht besloten om, nu hij er niet meer is, me pijn te bezorgen.
Pillen zullen het wel oplossen en voor de rest moet je zelf tussen je oren grote schoonmaak houden.
Je moet geduld hebben. Daar was ik al bang voor. Het is een eigenschap die ik maar in beperkte mate bezit. Dat weet nu ook de nachtverpleegster. Onbehouwen gedrag, waarop men niet trots is, maar zo gaat het blijkbaar af en toe nog wel eens.
Operatieverband is vandaag verwijderd. De draadjes op de stomp doen me denken aan een haaienbek. Maar de dokter zegt: ‘Litteken ziet er fantastisch uit’. En daar heeft hij gelijk in.
Vandaag mocht alle slangetjes en kabels eraf en eruit: pijnpomp, blaaszonde en epidurale.
Het looprek staat nu nog geparkeerd in mijn ziekenhuiskamer.
Straks wandelt het met mij het ‘rijk van de vrijheid’ tegemoet.
Vertalingen VP 
Geef een reactie