Vertalingen VP

U en ik bijvoorbeeld. Maar daarover zullen we het straks hebbbeen.

Er zijn de ouders van een 20-jarig meisje die haar, vanuit een Oostblok weeshuis, dertien jaar geleden adopteerden. Ze hebben dit revalidatiecentrum gekozen omdat dat in het Noorden van Frankrijk ‘effroyable’ was. Een kaartje voor de mede-revalidanten t.g.v. Kerstmis en een doos Pralines van Leonidas en artisanale koekjes: de Maman kent hare wereld en smeert de Vlamingen met hun eigen vet.
Het meisje, Yara, is super enthousiast. De brandwonden en gedeeltelijke verlamming krijgen haar niet klein. Vorige week mocht ze in de sportzaal niet meespelen met parcours maar moest een stomme rekoefening doen. Tot ze het commando kreeg over de geluidsinstallatie. De modernste maar vooral meest dansbare hits zinderden uit de boxen en Yara was meteen de meest gevraagde – de enige eigenlijk – danseres (in rolstoel) Vandaag swingde ze weer tijdens het kerstfeest in de garage/kelder van Pellenberg, de enige plaats die coronasafe genoeg bevonden werd om ons na een ‘wandeling’ te vergasten op veel versiering, zelf gemaakte wafels, cake en warme drank.

De liefde van de man gaat door de maag, zult u wellicht denken.

Maar er is meer.
Het feit dat de begeleiders zo begaan zijn: ze zien wanneer je een mindere dag hebt (‘je luistert weer naar dat boze stemmetje in je hoofd’, zegt de ergo als ik mezelf streng toespreek dat mijn wandelen op dat hellend bospad toch veel sneller kan, nee moét).
Dat de hele instelling hier bollenvol kerstversiering bulkt.
Dat de nachtwaker een kaartje in zijn kerstboom hangt voor mijn kamergenoot (die nachtraaf).
Dat die laatste een klant van vroeger aanspreekt om veertig relatiegeschenkjes meer te bestellen en die hier onder de co’s uitdeelt. Nog zo een goed mens, die ex-klant.

Zonder manisch in een euforisch betoog te willen stranden, wil ik melden dat de bui van enkele weken geleden is overgewaaid.
Er is toekomst. Vanaf januari met een nog-computerder-gestuurdere knie verder oefenen met stappen en fietsen. Zien waar we dan uitkomen.

En gaat het dan iets langzamer, dat mág.

Fijne dagen, goede mensen, al betekende dat enkel dat we aan elkaar denken, het is goed.