Vertalingen VP

En weg was Willy. Maar niet helemaal. Herinneringen, opnieuw “in”-komende dingen. B.v. jij had staalharde bovenarmen, zodat een partij zwembad-worstelen bij voorbaat verloren was. Vreemd dat de fysieke aspect eerst “in” komt. Of normaal, ik was zestien of zeventien. En jij dus ook, want geboren in hetzelfde jaar. Maar vanaf dit jaar zijn we van slag af. Ik heb een paar beenwondjes en kon er vanmorgen niet bij zijn. Jij had uitgezaaide prostaatkanker. Dat denk ik tenminste. Van jou heb ik enkel de stiff upper lip versie kunnen horen. Anglofiel!
In 1976 gingen jij en ik en een derde kompaan naar Londen fietsen. Op de eerste tussenstop, een camping in Blankenberge, zijn we toen te weten gekomen dat dit een no go was zonder parental consent. Do-er that you were, was jij degene die de trein naar Sinnekloas nam om terug te keren met drie ouderlijke aanbevelingen om de minderjarige zonen de white cliffs of Dover en de strenge Britse douane te doen trotseren.
Eerst klasgenoten, dan ploeggenoten met thuisbasis de “Fortuun”, studiegenoten – jij bij de traduttori, ik bij de traductores , maar beiden bij de translators. George De Mey had ons de liefde voor Albion bijgebracht op zijn wijze, voorkomende, zacht manier.
De fietstocht naar Londen raakte niet verder dan Canterbury. Iemands benen waren niet goed genoeg. We hielden er wel pennenvriendinnen aan over. Tot de echte Vlaamse liefde kwam. Willy die zich altijd nogal afstandelijk, licht kritisch had uitgelaten over het vrouwelijk geslacht “vond” Annemie (of was het omgekeerd?) Wij trouwden, denk dat jullie erbij waren. Jij ging op in jouw huwelijk, schoonfamilie kinderen. Ik kwam niet naar jouw 40ste-feest. We sort of lost track. Zo’n tien jaar later bleek jouw huis op de woon-werkweg te liggen, en raakten we weer aan de praat. We werden kennissen from way back, en jij kwam professioneel op mijn werk, als douanier.
Toen ik hoorde dat je niet had kunnen wachten op de Brexit, was ik niet helemaal verrast maar wel verrassend verdrietig. We waren helemaal geen kennissen geworden. We zijn vrienden gebleven. En dat blijft zo.