Anno 2047. Zwijnenstreek, tuinbouwland in Midden Vlaanderen.
Er is nog altijd geen vaccin tegen dingue. En de muggen, die zijn steeds noordelijker gevlogen. Het is bij Boer Jos begonnen met buikpijn, dan lang overgeven Wanneer ook zijn lever wordt aangetast, is het leven snel gestopt.
Boerin Martha is al in 2040 aan hitte bezweken.
Sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw heeft hitte, als rechtstreekse oorzaak, al aan een kwart miljoen mensen het leven gekost (hittedood is een van de wreedste martelingen voor het menselijk lichaam)
Gemiddeld gezien per klimaatzone en per gewassoort, betekent één graad warmer tien procent minder opbrengst.
Herenboer Amand buldert ‘werken, werken!’ tegen zijn zwetende pachters,
De keuterboeren, schrapen armetierig de schrale grond en oogsten hun karig gewas. Ze hebben hun stoffig lapje grond tot de laatste aardklomp weten te bewerken. Het grondwater is gezakt en de bronnen zijn opgeraakt. Het kraantjeswater was al in de jaren dertig drooggevallen. Zoals voor alle andere tuinbouwers in de regio wordt bittere armoede ook hun deel. Zij hebben zevenhonderd vierkante meter bewerkbare grond overgehouden en dat is veel te weinig. Het is alsof de jaren 1880 zijn teruggekeerd. Leefde Vincent van Gogh nu, dan hij had voor zekers zijn ‘Aardappeleters’ geschilderd.
Het stopt niet meer met regenen. Wat een gezeik.Vroeger had je miezeren, gieten, pijpenstelen, bakken uit de lucht. Nu heb je stortende tsunamiregens. Slecht voor het humeur. En voor de aarde in Afrika. Want wanneer de bui thuis pist, droogt de planeet elders uit.
In Somalië trekt een peuter met ingedeukte borst zijn laatste ademteugen binnen.
In de ‘Dag van vandaag’ wordt hierover geen vraag gesteld.
De columnist zuivert zijn knagende geweten door het nieuws te herkauwen en uit te spuwen voor zijn kleine lezersschare.
Misschien dat zij er iets aan doen, in zijn plaats?
(wordt misschien vervolgd)
Geef een reactie